RV Scaldis

De reis verliep gelukkig vlot, al werden er toch geregeld opmerkingen gemaakt over het met vlagen onstuimige weer. “Even na tien uur wordt het volgens buienradar droog”, liet Albert ons geruststellend weten. We hoopten dat hij gelijk zou krijgen. Rond half tien waren we in Amsterdam en gingen naar RV De Amstel. Het was er al een drukte van belang. Allemaal enthousiaste, onverschrokken en doorgewinterde roeiers. We namen een bakje koffie en om 10 uur werd de inschrijving geopend. Ik meldde me bij de organisator waar al snel bleek dat we verkeerd waren. We moesten bij RV Poseidon zijn. Dat had ik klaarblijkelijk gemist maar geen nood er was nog tijd genoeg. Wij weer door de regen terug naar de auto en op weg naar RV Poseidon waar we nog ruim op tijd aankwamen. Snel omkleden en naar de botenloods waar we een C4+ te leen kregen. Die werd nog in de regen in het water gelegd, maar wonder, op het moment dat we instapten om van wal te steken hield het inderdaad op met regenen. Albert had gelijk gekregen. Wat zouden we toch moeten zonder het alom geprezen buienradar!

We kregen nog een zak mee waarin, naar later bleek leuke blauwe colsjaals inzaten met het koningwinterlogo erop. Ook kregen we nog mandarijnen en een zak nootjes mee. Goed verzorgt dus. Met Albert aan het roer zaten we al snel op de Amstel en konden genieten van een fraaie omgeving op de ruime rivier. De wind bleef wel bij vlagen hard waaien maar verder hadden we prima droog en fris roeiweer. We passeerden brede bruggen, kwamen bij de open staande prachtige oude sluizen bij Carré, waar een lange rij mensen voor de ingang stonden. Waarschijnlijk voor een vroege kaartverkoop. Even later voeren we onder de welbekende ‘magere brug’ door. Amsterdam ten top, dit was genieten. We gingen SB uit en verlieten de Amstel. Op een plek waar de oever laag was legden we aan en Gert ging sturen. Kort daarna voeren we achterlangs diergaarde Artis waar we de gibbons konden horen die luidkeels van hun aanwezigheid blijk gaven. Daar kregen we ook vanaf de wal een versnapering aangereikt bestaande uit een flesje water en warme oliebollen. Die moeten heel lekker geweest zijn want mijn oliebol mochten ze verdelen en daar was best belangstelling voor. Nee, oliebollen zijn niet aan mij besteed. Een korte pauze, de zogenaamde oliebollentijd, werd ingelast en nadat alle bollen hun weg naar binnen hadden gevonden gingen we weer verder. We voeren langs bekende Amsterdamse bezienswaardigheden zoals het Anna Frank Huis en de Westerkerk met zijn markante toren. Het werd tijd om van stuur te wisselen maar daar er geen mogelijkheid was om ergens fatsoenlijk aan te leggen besloten Gert en ik om op het water te wisselen. Ik kroop onder Gert door en kon goed op de stuurplaats gaan zitten. Gert was nog bezig zich om te draaien wat mij een vermakelijk zicht bood, behalve toen hij iets teveel het gewicht naar BB verplaatste waardoor de boot vervaarlijk schuin kwam te liggen. Kreten van de dames deden ernstiger vermoeden dan het geval was, want met een lenige korte draai ging Gert met plof op zijn stoeltje zitten. “Slagklaar maken, slagklaar….en go!” riep ik luid. Daar gingen we weer op weg. Er moesten veel smalle boogbruggen worden genomen waar vaak veel toeristen op stonden met hun foto of filmgerei paraat. Worden we nog beroemd in het buitenland! Ik vond het wel leuk om deelgenoot te zijn van het Amsterdamse grachtenspektakel. Het was goed opletten geblazen want er voeren ook rondvaartboten rond die gewoon hun voorrang nemen. Op een gegeven moment voeren we achter zo’n rondvaartboot die niet erg snel voer. We hadden hem in kunnen halen maar ik heb zo’n boot liever vóór dan achter me. Die moest vlak na een brug een hele korte draai naar BB nemen en lag bijna geheel stil. Even afwachten wat die verder ging doen en op het moment dat hij de achtersteven begon te draaien kreeg ik voldoende ruimte om achterlangs te gaan. Al met al heel goed opletten en anticiperend sturen. Ik vond het hartstikke leuk al kreeg ik het na geruime tijd best koud. Van stil zitten wordt je niet warm. Er was echter nergens een mogelijk om aan te leggen. We kwamen even later weer op de Amstel richting Poseidon en ik zocht daar of er een plek was om even te wisselen. Dat kon prima bij RV ‘De Hoop’. Een prachtig groot clubhuis waar het goed toeven was. Die vereniging werd opgericht op 26 mei 1848 dus het is de oudste Roeivereniging van Nederland. We konden daar lekkere warme chocolademelk drinken. Een weldaad in mijn afgekoelde lichaam. Ook nu bleek weer dat de weergoden ons gunstig gezind waren want plots zagen we een zware regenbui over de Amstel vliegen aangejaagd door een stormachtige wind! We zaten gelukkig droog en warm binnen. Na een klein half uurtje togen we weer op weg ditmaal met Loes aan het roer. Al snel waren weer terug bij de roei en nadat we de boot schoon op zijn plaats hadden gelegd konden we ons omkleden. We vertrokken weer met de auto naar RV De Amstel waar we een heerlijke erwtensoep met roggebrood kregen. Na een paar consumpties gingen we, nadat Loes bij een metrostation was afgezet, weer op weg. De reis verliep voorspoedig maar soms werden we haast van de weg geblazen door hevige stormachtige regenbuien. We hadden vandaag toch veel geluk gehad met het weer tijdens de roeitocht.

Even voor zes uur waren we weer terug bij de roei en ieder toog vandaar op weg naar huis. Zelf was ik om klokslag zes uur thuis en was toch blij om na een bijzondere roeidag de garagedeur achter me te sluiten. 

Frans Aarts.